اثر آرژنین بر روی خاصیت چاپرونی گلیسرول در جلوگیری از تشکیل تجمعات پروتئین آلفا-لاکتالبومین

تجمع پروتئین پدیده ای می باشد که در آن پروتئین ساختار طبیعی خود را از دست داده و یک کونفورماسیون غیر طبیعی اتخاذ می کند . پروتئین های اشتباه تاخورده از طریق پیوند با پروتئین های با وضعیت مشابه تجمع پیدا کرده که بسته به محل تشکیل سبب بیماری های آمیلوئیدی می گردند . چاپرون های مولکولی دسته ای از پروتئین های سلولی هستند که سبب تاخوردن صحیح پلی پپتید ها می گردند . چاپرون ها به سطوح هیدروفوب در معرض قرار گرفته پروتئین های تانخورده متصل می گردند و از واکنش های نامناسب که سبب تجمع پروتئین می گردند جلوگیری می کنند . چاپرون شیمیایی گلیسرول از جمله ترکیبات پلی اول محسوب می شود که سبب پایداری کونفورماسیون طبیعی پروتئین می گردد و از تجمع جلوگیری می کند . آرژنین یک مولکول کوچک می باشد که به عنوان یک چاپرون مولکولی عمل می کند . ازدحام یک محیط فیزیولوژیکی در سلول های زنده می باشد که دارای غلظت بالایی از ماکرومولکول هایی مانند کربوهیدرات ها و چربی ها می باشد. در این مطالعه فعالیت چاپرونی گلیسرول و آرژنین در جلوگیری از تجمعات آلفا-لاکتالبومین در سیستم ازدحام با استفاده از تکنیک های طیف سنجی نور مرئی ، سنجش اتصال ans ، اسپکتروسکوپی فلورسانس و اسپکتروسکوپی cd انجام شد . گلیسرول وآرژنین اثر چشمگیری در جلوگیری از تجمع پروتئین از خود نشان دادند . اگرچه این تاثیر در گلیسرول بیشتر بوده است . دکستران هم تجمع پروتئین و هم تغییرات ساختمانی را القاء می کند . در این شرایط توانایی چاپرونی هر دو چاپرون کاهش می یابد . نتایج فعالیت بالای آرژنین و گلیسرول را در غیاب دکستران نشان می دهد که این نشان دهنده اثرات پایداری بهتر آرژنین و گلیسرول بر روی محیط و ساختار پروتئین در محیط آزمایشگاه می باشد .